Druga wydana przez Dalmafon płyta zespołu BRACTWO WIECZNEGO NATCHNIENIA już za chwilę. Nosi magiczny tytuł – Szmaragdowy świt, i jak wcześniej zawiera poetyckie obrazy słowno-muzyczne Ryszarda Smaruja.

Jako wydawnictwo fonograficzne mieszczące się od zawsze w Łodzi, mamy szczególny sentyment do wykonawców z naszego miasta a zwłaszcza jeśli tworzą w tej samej dzielnicy, na Bałutach.
Zespół nazywa się Wolne Bałuty a zatem lokalne firmy wspierają go. M.in. bar “Gorąca Kiełbasiarnia”. Tam właśnie w Mikołajki w samo południe odbyło się spotkanie prasowe z telewizją, radiem, wywiadami i już oficjalne okazanie płyty.
Pomysłodawcą, twórcą i liderem zespołu jest Łukasz z Bałut, muzyk, performer, artysta wizualny zapisujący od lat w piosenkach, fotografiach i filmach bałucki folklor. Płyta nosi tytuł “Poezja zjePana”.

Nasze nowe odkrycie to Patrycja Wilgos na CD “Nie muszę”.
To płyta, która powinna wzbudzić zainteresowanie, bo jeśli ma się 21 lat i za sobą już własny tomik poezji i wydaną powieść, do tego skończoną szkołę muzyczną w klasie akordeonu i śpiewu klasycznego to musi ciekawić jak brzmi i o czym śpiewa przedstawicielka bardzo młodego pokolenia.
Patrycja sama napisała teksty, muzykę i zaśpiewała. Zagrała też na akordeonie a na pozostałych instrumentach zaprzyjaźnieni muzycy.

Płyta “50 na 50” to szczególne wydawnictwo.
Zespół Wołosatki obchodzi właśnie swoje 50-lecie. Postanowiliśmy jakoś uczcić tę wyjątkową rocznicę. 50 utworów na 50-lecie, umieszczonych na jednej płycie to znakomity pomysł na dzisiejsze czasy. Wszystkie te piosenki są dostępne na wcześniej wydanych płytach w całości, a tutaj mamy miks 50 fragmentów specjalnie wybranych utworów mieszczących się na jednej płycie CD. Aby wysłuchać 50 utworów potrzebowalibyśmy ponad 3 godzin a tu wystarczy godzina i 12 minut. To nowatorski pomysł, eksperyment dla uczczenia 50-ciu lat, fragmenty 50-ciu piosenek wybranych z ponad dwustu. A jeśli jakaś piosenka wyda wam się za krótka, sięgnijcie do wcześniejszych płyt.

Pierwsza od bardzo długiego czasu solowa płyta Grzegorza Tomczaka.
Napisana niewątpliwie pod wpływem wrażeń i emocji z pobytu w Lizbonie. Ale nie tylko.
Portugalskie fado okazało się niezwykle bliskie nastrojowi i refleksji zawieranych w wierszach Grzegorza.
To nie smutek a raczej radość z poczucia wspólnoty, że gdzieś tam “na końcu świata” czują podobnie. Radość z dystansem, czyli fado.

Wkrótce premiera 2 nowych tytułów (próbne wydruki już gotowe): nieco “taneczna” płyta Leonarda Luthera – Jeszcze wszystko… oraz nieco “cygańska” płyta Elwiry Kozak z zespołem Merhaba Kadin – Dobre życie.